هرچه جملات شما در یک مفالع علمی کوتاه‌تر باشد، باعث فهم بیشتر آن توسط خواننده می شود.
در نگارش مقالات و متون علمی هر کلمه، جمله و پاراگراف دارای اهمیت بخصوصی می باشد. استفاده درست و بجا از کلمات و جملات باعث ایجاد پاراگراف های زیبا می شود که باعث لذت بردن خواننده از خواندن مقاله می شود. رعایت این موارد باعث می شود تا شانس پذیرش و چاپ مقاله شما در مجلات معتبر افزایش یابد. شاید تاکنون به این موضوع توجه نکرده باشید که جملاتی که در مقاله خود می نویسید بایستی تا چه حد درازا داشته باشد و یا زمان افعال بکار برده شده چگونه باشد. توضیحات ارائه شده در ادامه، پاسخ این سوالات را برای شما روشن خواهد کرد.
یکی از ویژگی های بارز مقاله های علمی، کوتاه و جامع بودن جملات آن است تا خواننده در هنگام خواندن مقاله مفهوم آن را بدرستی دریافت کند. جملات طولانی باعث سردرگمی خواننده شده و از طرفی در هنگام ترجمه از یک زبان به زبان دیگر، ممکن است مفهوم جمله آنطور که باید، منتقل نشود. بنابراین در انتخاب جملات برای یک مقاله علمی، حتما از جملات با اندازه استاندارد استفاده نمایید تا هم قابل فهم تر باشد و هم در هنگام ترجمه آنها به زبان دیگر دچار مشکل نشوید.
تجربه نشان داده است که سبک بیشتر نویسندگان مقالات فارسی زبان و حتی متون غیر علمی، کوتاه نویسی می باشد و در مقابل نویسندگان مقالات انگلیسی همیشه از سبک دراز نویسی استفاده می کنند. در برخی مقالات انگلیسی زبان و حتی کتاب های معروف خارجی مثل هری پاتر گاهی جملات با طول های 30 تا 60 واژه هم دیده شده است. اما بسیاری از مجلات و نشریات علمی به نویسندگان مقالات خارجی، توصیه می کنند که اندازه جملات متن خود را کوتاه کرده و در حد 20 کلمه در نطر بگیرند.
آمار نشان داده است که در مقالات پذیرفته شده برای انتشار، نویسندگانی که مقاله آنها انگلیسی می باشد نسبت به مقالاتی که به زبان فارسی نوشته شده اند، از جملات بلندتری استفاده شده است. این طرز نگارش جملات مقاله علمی در زبان های مختلف دلایل متفاوتی دارند. در مقالات انگلیسی زبان، بیشتر توجه بر روی کیفیت جملات می باشد تا اندازه آنها. در نتیجه صرفا کوتاه کردن جملات یک مقاله نمی تواند بر کیفیت آن بیفزاید. بنابراین به نویسندگان توصیه می شود که حفظ و افزایش کیفیت مقاله علمی را بر کوتاه نویسی مقاله علمی مقدم بدانند. همچنین نوع کلمات و واژه هایی که در یک جمله استفاده می شود نیز حائز اهمیت است. پس تعداد واژه ها را تا حدی در جمله کاهش دهید که مفهوم و زیبایی جمله باقی بماند. بیشترین تمرکز یک نویسنده خوب بایستی در مقدار اطلاعاتی باشد که باید در یک جمله بگنجاند.
یکی از علل اصلی طولانی شدن برخی جملات در متن مقاله، بیان چندین ایده در قالب یک جمله و اتصال آنها به یکدیگر با حروف ربط مانند "و" می باشد. به نظر می رسد که بیان هر ایده در قالب یک جمله بسیاز زیباتر و جذاب تر دیده می شود. اما گاهی محدود کردن یک ایده در قالب یک جمله بسیار مشکل است. بخصوص زمانی که می خواهیم نتایج مربوط به کار پژوهشی را بیان کنیم، ناخواسته جملات ما طولانی تر می شود. بهترین حالت در کوتاه کردن این جملات، استفاده از شکستن جملات و " درک در نقاط توقف" می باشد. در واقع در این نقاط توقف، نویسنده مکث کرده و جمله را تا جایی که خوانده تحلیل می کند.
اما یک مقاله نمی تواند صرفا حاوی جملات کوتاه یا فقط جملات بلند باشد. معمولا یک مقاله علمی خوب، ترکیبی از هر دو نوع جملات می باشد. جملات کوتاه در بخش از مقاله بکار می رود که هدف جلب توجه خواننده و درک بیشتر وی از مطلب است و جملات بلند زمانی مفید هستند که بخواهند علاقه مخاطب را برانگیزند. بنابارین ترکیب جملات بلند و کوتاه در یک پاراگراف می تواند ذهن خواننده را درگیر متن کند.
هنگام نگارش بخش های مختلف یک مقاله ،بایستی به افعال به کار رفته در هر بخش توجه نمایید. مثلا زمانی که می خواهید در خصوص پیشینه تحقیق بنویسید، بهتر است زمان آن را در گذشته بنویسید. زیرا پیشینه تحقیق چیزی است که در گذشته انجام گرفته و تمام شده است. مثلا " مایک و همکارانش نشان دادند که ...." و یا " در فلان مطالعه نشان داده شد که ..." .
توجه داشته باشید که تمامی جملاتی که به واقعیت های عمومی اشاره می کنند، باید در زمان حال نوشته شوند. مثلا سرطان یکی از علل اصلی مرگ میر در جهان است.
وقتی می خواهید نتایج کار فعلی خود را بیان کنید، از افعال زمان حال استفاده نمایید. مثلا " نتایج ما نشان می دهد ..." و یا " این پژوهش بیان می کند که ...".
در نوشتن چکیده می توانید بسته به موضوعی که توضیح می دهید از زمان های مختلفی استفاده کنید. مثلا قسمت اهدف را با فعل حال بنویسید و روش کار را در زمان گذشته بیاورید.
ساختار یک مقاله بر اساس پاراگراف های آن تنظیم می شود. در واقع هر پاراگراف از مقاله یک بخش از داستان مقاله را توضیح می دهد. این پاراگراف ها از طریق کلمات ربطی نظیر: بنابراین؛ از همین رو؛ به عنوان مثال؛ با وجود این؛ و نظایر آنها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند تا رشته کلام میان آنها قطع نشود. تعداد جملاتی که در هر پاراگراف بکار می رود، می تواند متفاوت باشد. اما بطور میانگین تعداد جملات یک پاراگراف نباید کمتر از 3 و بیشتر از 5 باشد. هر پاراگراف باید بر اساس یک اصول درست نگارش شود و اینطور نباشد که قبل از اتمام توضیح یک پاراگراف، وارد پاراگراف بعدی شوید. جمله ابتدایی هر پاراگراف، باید هدف از نگارش آن پاراگراف را بیان نماید. سایر جملات باید توضیحات تکمیلی در خصوص این هدف را بیان نمایند.
یک نویسنده ماهر میتواند با استفاده از کلمات ساده، جملات کوتاه و پاراگراف های کوتاه، یک مقاله کسل کننده را بصورت یک داستان جذاب درآورده و آن را در اختیار خوانندگان قرار دهد. این سادگی و روانی علاوه بر افزایش شانس چاپ مقاله، میزان استناد دهی آن به سایر مقالات را افزایش می دهد.
